Nieuwsarchief

Op dinsdag 11 februari werd Wilken Veen achter zijn werktafel overvallen door de dood. Met verbijstering en ongeloof hebben we dit bericht ontvangen. Zijn blijmoedigheid en levenskracht maskeerden de zwakke constitutie die hij zijn hele leven met zich meegedragen heeft. Wat een geweldige activiteit heeft hij ondanks al die belemmeringen ontplooid!

Een bewogen theoloog en een grondig historicus. Hij was er op gesteld om die laatste kwaliteit te benadrukken. Een bijbellezer met gevoel voor de taal van de Tora en de profeten. Heel erg bewust van de politieke boodschap die daarin verkondigd werd. Geloof is geen individueel onderonsje van achter de voordeur maar de opdracht om samen met de ander een gemeenschap te bouwen van vrije, verantwoordelijke mensen.

Dat betekent strijd tegen alle machten die mensen knechten en vernederen. Dat de kerk maar al te vaak bij die machtsbolwerken hoorde, was hem een gruwel. Dat zijn dissertatie over de kerkstrijd in het Derde Rijk ging, was dan ook niet verbazingwekkend. Zo ontwikkelde hij zich tot een kenner - en vaak dé kenner - van Bonhoeffer, Barth en Miskotte. Maar bij die namen bleef het niet. Samen met Marcel Poorthuis liet hij ons kennismaken met een keur van moderne theologen, waarbij de grenzen van continenten en godsdiensten werden overschreden.

Een geliefd predikant. Een herder en leraar. Vooral in die laatste functie hebben we hem leren kennen: het hart van het Leerhuis Amsterdam Tenach en Evangelie. Vanaf 2005 tot zijn emeritaat - maar ook daarna! - was hij daar bij betrokken. Niet alleen bij alle cursussen maar ook bij de door hem geïnitieerde leerdiensten waarbij de parasja die de voorgaande sabbat in de synagoge aan de orde was gekomen, centraal stond en doorgetrokken werd naar het evangelie. De sjoel als basis van de kerk. Anders kan het niet.
Dat hij niet meer onder ons zal zijn, is nauwelijks te bevatten. Hoe zeer hebben wij zijn woord, zijn kennis en inzicht, zijn ernst en vrolijkheid, zijn vertrouwen, hoop en liefde nodig in deze verschrikkelijke tijden waarin Poetin, Trump en Netanjahoe aan het langste eind lijken te trekken.

We zijn met onze gedachten bij Rieta, zijn kinderen en kleinkinderen. Hoe moeilijk is het om dit gemis te dragen. We weten maar één ding: Gods woord houdt stand tot in de wereld die komt.
De nagedachtenis aan Wilken zij ons tot zegen.

Adriaan Deurloo
voorzitter Leerhuis Tenach & Evangelie